Υποκρισία. Η λέξη που χαρακτηρίζει την κοινωνία μας, από τον πιο απλό
άνθρωπο έως προφανώς την εξουσία. Τα παραδείγματα που υπάρχουν είναι άπειρα, τα
βλέπουμε καθημερινά. Από εκείνον που θα συμφωνήσει ότι η διαφθορά έφερε την
χώρα ως εδώ και την επόμενη τρέξει πίσω από κάποιον πολιτικό να του φιλήσει το
χέρι, μήπως και «διευθετηθεί» κάποια υπόθεσή του, έως τον πολιτικό που κάνει μη
πραγματοποιήσιμες υποσχέσεις.
Όταν πριν από λίγες εβδομάδες είδα τυχαία στον ANT1 μια βράβευση των «Ηρώων»,
πραγματικά απορούσα, πώς είναι δυνατόν να ανεχόμαστε τόση υποκρισία μπροστά στα
μάτια μας. Βραβείο έπαιρνε η κ. Σταματίνα Βαβούλη, διευθύντρια ενός δημοτικού
σχολείου στον Ασπρόπυργο, που κατάφερε να προσεγγίσει τους Αθίγγανους και με
τον τρόπο αυτό να αυξήσει κατά πολύ τον αριθμό των μαθητών. Η γυναίκα αυτή
είναι εξαιρετική και πραγματικά αξίζει τη διάκριση. Όμως η πραγματικότητα είναι
ότι η προσπάθεια για ένταξη των Αθίγγανων θα έπρεπε να συντονίζεται από την
πολιτεία εδώ και πολλά χρόνια. Αντί αυτού, γίνονταν διάφορες επιτροπές σε
δημοτικά συμβούλια, όπου απλώς μετέθεταν το πρόβλημα σε άλλη περιοχή, χωρίς να
μπαίνουν καν στον κόπο να το λύσουν. Ουσιαστικά, εκμεταλλεύονταν την κατάσταση
που επικρατούσε έτσι ώστε να σχηματίζουν διάφορες επιτροπές κατά καιρούς, αλλά
και να εκμεταλλεύονται την κατάσταση αυτή, υποσχόμενοι λύσεις ως τοπική αυτοδιοίκηση
ή ακόμα και ως αντιπρόσωποι στη βουλή. Το πρόβλημα διαιωνίζεται και δίνει βήμα
για μια επιχειρηματολογία εκφοβισμού από ακραίες ρατσιστικές παρατάξεις.
Το αποκορύφωμα της υποκρισίας και της αντίφασης στη βράβευση
αυτή ήρθε από αλλού. Εκείνος που έδινε το εν λόγω βραβείο ήταν ο υπουργός
παιδείας, κ. Αρβανιτόπουλος. Σοβαρά τώρα; Ο κ. Αρβανιτόπουλος ήταν υπουργός
όταν γίνονταν οι συγχωνεύσεις σχολείων. Ένα σχολείο με 30 μαθητές, όπως ήταν
αυτό το δημοτικό πριν αναλάβει η κ. Βαβούλη, θα κρινόταν από την κυβέρνηση του
κ. Αρβανιτόπουλου ως μη παραγωγικό, δηλαδή σίγουρα θα έκλεινε είτε στην
καλύτερη περίπτωση θα συγχωνευόταν με κάποιο άλλο σχολείο. Πώς τώρα ο κ.
Αρβανιτόπουλος εμφανίζεται να βγάζει λόγους και επαίνους για το επίτευγμα αυτό της
κ. Βαβούλης; Αφού είναι σίγουρο ότι η μόνη συμβολή του στην προσπάθεια αυτή θα
ήταν αρνητική, θα έθετε εμπόδια παρά θα βοηθούσε. Ποιον προσπαθεί να πείσει; Πλέκει
τα εγκώμια για τους εκπαιδευτικούς, αυτούς που στη συνέχεια, με την πρώτη
ευκαιρία, σπεύδει να απολύσει. Κάτι που και πάλι δεν πρέπει να μείνει
ασχολίαστο, είναι η φράση «ο Ant1 δείχνει το εκπαιδευτικό έργο της τηλεόρασης» με σαφή
αναφορά στο κλείσιμο της ΕΡΤ, λες και συγκρίνονται τα ντοκιμαντέρ και οι συζητήσεις
που πρόβαλε η ΕΡΤ με τα εκατομμύρια των επαναλήψεων του ANT1. Η παρουσία του στα βραβεία είναι
απλά αστεία, ο ρόλος του εκεί είναι ξεκάθαρος.
Ο κ. Αρβανιτόπουλος ήταν επίτιμος προσκεκλημένος για τα
εγκαίνια κάποιου ιδιωτικού ΙΕΚ παραϊατρικών επαγγελμάτων. Μετά από 4 μέρες
περίπου, ανακοινώνεται από το υπουργείο η κατάργηση των ειδικοτήτων υγείας στα
ΕΠΑΛ και ως εκ τούτου η απόλυση των αντίστοιχων καθηγητών. Πόσο πιο οφθαλμοφανές
να γίνει; Υπάρχει μια διαρκής προσπάθεια να περιοριστεί όσο το δυνατόν η
δημόσια εκπαίδευση και παιδεία, έτσι ώστε να στραφούν όλοι στην ιδιωτική
εκπαίδευση. Μόνο που εκεί, η σχέση καθηγητή-μαθητή είναι ταυτόχρονα σχέση
εμπόρου-πελάτη. Σε ένα τέτοιο κλίμα λοιπόν είναι αδύνατο να προωθηθούν και να
δημιουργηθούν νέες ιδέες ή πραγματικές ανθρώπινες σχέσεις. Φυσικά, όποιος
δεν αντέχει οικονομικά, απλά δε θα έχει τη δυνατότητα να ειδικευτεί. Και έτσι, το χάσμα μεταξύ
των δύο πλευρών της κοινωνίας μας συνεχίζει και θα συνεχίσει ολοένα να διευρύνεται.
